شیخ رجبعلی نکوگویان خیاط (شیخ رجبعلی خیاط) در1362 ه. ق درخانواده ای فقیر تهران متولدشد. پدرش که کارگری ساده بود، در12 سالگی درگذشت و رجبعلی ازهمان زمان تا زمان وفات به خیاطی پرداخت تا امرار معاش نماید. شیخ رجبعلی خیاط به جز سواد خواندن ونوشتنکه برای مطالعة دواوین شعرای عارفی چون حافظ شیرازی و ملا احمد نراقی، تحصیلاتی رسمی نداشته است. یا حداقل از آن اطلاعی دردست نیست. بلکه عرفان را به طورعملی و تجربی آموخته است. چنانکه درسن 22 سالگی درماجرایی ، با مقاومت دربرابر گناه و هوای نفس، به مقامات و کراماتی نائل گردید که بعدها شاگردان بسیاری چون دکتر علی مدرسی، دکتر حمید فرزام و علی رافعی رابه گردوی جمع کرد. وی در سال 1340 ه. ق درگذشت و در جوار مزار ابن بابویه درری مدفون گردید.
گروه: علوم انسانی
رشته: الهیات و معارف اسلامی
گرایش: عرفان عملی
والدین و انساب: پدر رجبعلی نکوگویان خیاط، کارگر ساده ای بود که به هنگام دوازده سالگی دار فانی را وداع گفت.
اوضاع اجتماعی و شرایط زندگی: پدر شیخ رجبعلی نکوگویان خیاط کارگر ساده ای بودکه دوازده سالگی رجبعلی را تنها گذاشت.
تحصیلات رسمی و حرفه ای: رجبعلی نکوگویان خیاط هیچ گونه، تحصیلات رسمی برخوردار نبود بلکه تنها به کمک سواد خواندن ونوشتن خود به مطالعه آثار شعرای عارف بو یژه حافظ شیرازی و نیزکتاب طاقدیس ملااحمد نراقی می پرداخت.
خاطرات و وقایع تحصیل: رجبعلی نکوگویان خیاط درسن 12 سالگی پدرخودرا از دست داد وبرای گذراندن شغل خیاطی را پیشه خود کرد و تا آخر عمر به این کار اشتغال داشت.
استادان و مربیان: رجبعلی نکوگویان خیاط مربی خاصی درمسیر عرفان نداشت بلکه به تعبیر شاگردانش به اطاعت محض از رهنمود های اهل بیت لغایت می نمود و نیز درمسائل شرعی ازآیت الله حجت تقلید می کرد.
هم دوره ای ها و همکاران: عبد الکریم روشن از شاگردان و همقدمان رجبعلی نکوگویان خیاط بوده است.
همسر و فرزندان: حاج محمود آقا، فرزند رجبعلی نکوگویان خیاط است که نقل می کند: شیخ گاهی به من می گفت: می روی مثلا 3ریال پلوی حزی و 2 ریال دیگرش را از جگرکی آب جگر می گیری و این غذای شیخ بود. شیخ بد لقمه حلال و بی شبهه بسیار اهمیت می داد.
وقایع میانسالی: رجبعلی نکوگویان خیاط در حدود 23 سالگی درماجرایی یوسف گونه، با مقاومت دربرابر گناه و هوای نفس، از سوی خداوند بصیرت وبینایی یافت و دیده برزخی اش روشن شد وبرخی اسرار برای او کشف شد.
زمان و علت فوت: رجبعلی نکوگویان خیاط پس از عمری 78ساله، دربیست ودوم شهریور سال 1340 شمسی کالبد خالی را واگذاشت و به دیدار معشوق شتافت. مزار اودرابن بابویه است.
فعالیتهای آموزشی: رجبعلی نکوگویان خیاط بیشتر دعاهای صحیفه را می خواند ند و تکرا ر می کردند. درطول هفته به مناسبت هایی دعا را تغییر می دادند. دعا ها را با یک حال می خواندند که همه از منقلب می کرد. بیشتردعای خمسه عشر را می خواندند. گاهی روی بعضی از فرازهاتکیه می کردند و آن جمهل ها را به تکرار می گفتند. جمله هایی مثل: الهی و ربی، یامن اسمه دواو ذکره شفا. و از این قبیل بیشتر وقت ها این دعا را می خواندند: پروردگارا: مارابرای لقای خودت آماده کن و تعلیم بده. می فرمودند: رفقا: اگرمن این دعاها را تکرار می کنم برای این است که قدر خودتان را بدانید تا هوای نفس شمارا از راه نبرد.
سایر فعالیتها و برنامه های روزمره: رجبعلی نکوگویان خیاط در زمانی که جوانتر بود صدای عجیب وگیرایی داشت که همه را منقلب می کرد. دعا ها ولحن شیخ کشش خاصی داشت. او به سوز و حالی دعا می کرد که حتی درودیوار نیز به لرزه در آمد. شیخ که حالات عرفانی خاصی داشت به اطرافیان سفارش می کرد که نماز را به عشق بهشت و از ترس جهنم نخوانند وبه که نماز را به عشق خود خدا بخوانید. او می گفت: گراز دوست، چشمت بر احسان اوست، تو دربند خویش نه دربند دوست،
شاگردان: یکی از معروفترین شاگرد رجبعلی نکوگویان خیاط، دکترمرحوم فرزام، استاد زبان و ادبیات فارسی دردانشگاه اصفهان و دانشگاه تهران است. دکتر ابوالحسن شیخ، مدیر گروه شیمی دانشگاه تهران وپدر شیمی ایرن نیزاز جمهل شاگردان نکوگویان وبودند. صنوبری نیزاز شاگردان مهم شیخ هستند. شاگردان شیخ، دکتر گویا. دکتر مدرسی، دکتر میرمطهری، مهندس فروغی زاده و دکتر خوانساری هستند.
همفکران فرد: جناب رنجی یکی از همفکران و دوستان نکوگویان بود. رنجی شاعر خوش صدایی بود و غزلیات عرفانی بسیار خوبی می گفت. وقتی رنجی مرثیه می خواند، نکوگویان بغض کرد و گریه می کرد. یکی دیگراز همفکران خیاط. استاد عبد الکریم روشن بود. این دو نسبت به هم ارادت داشته و در جلسه درس یکدیگر حاضرمی شد ند. به طوری که شیخ رجبعلی از استاد روشن خواسته است که بعد از فوتشان، جلساتی برای شاگردانشان داشته باشد که مقبول روشن نیز قرار گرفت.
آرا و گرایشهای خاص: رجبعلی نکوگویان خیاط به حافظ ارادت فراوانی داشت و درمیان همه گویندگان و همه عرفانی زمان، حافظ را سرآمد می دانست و به هر مناسبتی شعر زیبایی ازاو می خواندند و به تعبیرات عرفانی خودشان متوسل می شدند. شیخ احضار ارواح می دانست وطی الارض داشتند و شیخ با اینکه خود اهل کشف و شهود و کرامات متعدد می بود، سیرو سلوکش، تعبد محض از رهنمودهای اهل بیت بود و درمسائل شرعی از آیت الله حجت تقلید می کرد. وی بسیار مهربان، متین، بی اعتنا به دنیا و دارای کمالات معنوی بود.