راه های تشخیص مرجع تقلید أعلم عبارتند از:
1- این که شخص (کسی که می خواهد تقلید کند) خودش اهل علم و خبره باشد و بتواند شخصا أعلم را تشخیص بدهد.

یعنی تا اندازه ای در علم فقه و علوم وابسته وارد باشد که بتواند از روی علم و تحقیق شخصی خودش، بین میزان علم و دانایی مراجع تقلید تمییز قائل شود.

2- اگر شخصی از راه اول نتوانست (که غالب مردم حتی بسیاری از روحانیون را شامل میشه)، می تواند از دو نفر عالم عادل که می توانند مجتهد أعلم را تشخیص بدهند و أعلم بودن کسی را تصدیق کنند، کمک و راهنمایی بگیرد. البته به شرط اینکه دو نفر عالم عادل دیگر، با گفته ی آنان مخالفت نکنند.

(گرچه در این قسمت برخی از فتاوا متفاوت هست و گروهی عقیده دارند همین که گفته دو عالم عادل باعث یقین شد، به مخالفین نباید توجهی کرد.)

3- اگر کسی از دو راه قبلی نتوانست، راه سوم برای او باقی می ماند که هم بسیار آسان هست، و هم اینکه علم و یقین لازم ندارد.

راه سوم اینکه: عده ای از اهل علم که می توانند مجتهد أعلم را تشخیص دهند، و از گفته ی آنان اطمینان پیدا می شود، أعلم بودن کسی را تصدیق کنند.

نکته دوم:

- راه اول همانطور که عرض شد، برای غالب مردم ممکن نیست. زیرا همه در علم دین متخصص و خبره نیستند تا شخصا و رأسا بتوانند أعلم علما را تشخیص دهند.

فرض کنید می خواهند رییس بیمارستانی را انتخاب کنند. برای انتخاب نمیان از مردم عادی رای گیری کنند. بلکه حداقل میان از بین شورای پزشکی که شامل افرادی مطلع در این تخصص میشه رای گیری می کنند تا بهترین را انتخاب نمایند.

- راه دوم هم تحقق آن بسیار سخت هست. زیرا در این زمان به واسطه تعدد مجتهدین و معروفیت آنها، و همچنین تعدد اهل علم و خبره، نظرات نیز متعدد و گوناگون هست.

- پس تقریبا فقط راه سوم باقی می ماند که بسیار سهل و آسان است.

و آن اینکه: جمعی از اهل علم و خبره که می توانند اعلم را تشخیص دهند، و از گفته آنها اطمینان حاصل می شود، اعلم بودن فرد یا افرادی را تعیین کنند.

دقت بفرمایید که در راه سوم یقین لازم نیست و عمل به نظر این جمع، برای کسانی که از دو راه اول نتوانستند مرجع تقلید واجد شرایط را تشخیص بدهند، کافی هست.